کارآفرینی اجتماعی چیست؟
کارآفرین اجتماعی، کسی است که یک مشکل اجتماعی را تشخیص می دهد و از اصول کارآفرینی برای سازماندهی، ایجاد و مدیریت یک سرمایه گذاری برای ایجاد تغییرات اجتماعی (یک سرمایه گذاری اجتماعی) استفاده می کند.
محتویات این مقاله
کارآفرینان اجتماعی چه کسانی هستند؟
بنگاه اجتماعی چیست؟
کارآفرینی اجتماعی:
کارآفرینان اجتماعی، ویژگی های مشترکی دارند مانند:
کارآفرینان اجتماعی عبارتند از:
در حالی که یک کارآفرین تجاری معمولاً عملکرد را در سود و بازده اندازه گیری می کند، یک کارآفرین اجتماعی بر ایجاد سرمایه اجتماعی متمرکز است. بنابراین، هدف اصلی کارآفرینی اجتماعی، پیشبرد اهداف اجتماعی و زیست محیطی است.
با این حال، در حالی که کارآفرینان اجتماعی معمولاً با بخش‌های داوطلبانه و غیرانتفاعی مرتبط هستند، این لزوماً با کسب سود از این فضا ناسازگار نیست و تناقضی ایجاد نمیکند.
کارآفرینان اجتماعی چه کسانی هستند؟
–کارآفرینان اجتماعی، افرادی هستند که راه حل های نوآورانه ای برای مبرم ترین مشکلات اجتماعی جامعه دارند. آنها جاه طلب و پیگیر هستند و به مسائل اجتماعی عمده رسیدگی می کنند و ایده های جدیدی را برای تغییرات گسترده ارائه می دهند.
–کارآفرینان اجتماعی به جای واگذاری نیازهای اجتماعی به دولت یا بخش‌های تجاری، آنچه را که کار نمیکند پیدا می‌کنند و با تغییر سیستم، گسترش راه‌حل و متقاعد کردن کل جوامع برای انجام جهش‌های جدید، مشکل را حل می‌کنند.
–کارآفرینان اجتماعی اغلب به نظر می رسد که تسخیر ایده های خود هستند و زندگی خود را متعهد به تغییر در جهت رشته خود می کنند. آنها هم رویاگرا هستند و هم در موقه رویای رویی یا مشکلات واقع‌گرا و بیش از هر چیز نگران اجرای عملی دیدگاه خود هستند.
هر کارآفرین اجتماعی، ایده‌هایی را ارائه میکند که کاربرپسند، قابل درک و اخلاقی هستند، به عبارت دیگر، هر کارآفرین اجتماعی پیشرو، جذب کننده انبوه تغییر دهندگان محلی است، الگویی که ثابت می کند شهروندانی که اشتیاق خود را به عمل هدایت کنند، تقریباً هر کاری را می توانند انجام دهند.
اما باید بدانید که هیچ چیز به اندازه یک ایده جدید در دستان یک کارآفرین درجه یک قدرتمند نیست.چه آن کارآفرین، کارآفرین تجاری باشد و چه کارآفرین اجتماعی!
بنگاه اجتماعی چیست؟
شرکت‌های اجتماعی، سازمان‌هایی هستند که مأموریت‌های اجتماعی را هدایت می‌کنند و از استراتژی‌های مبتنی بر بازار برای دستیابی به یک هدف اجتماعی استفاده می‌کنند. این جنبش، هم شامل سازمان‌های غیردولتی است که از مدل‌های کسب‌وکار برای پیگیری مأموریت خود استفاده می‌کنند و هم شامل سازمان‌های دولتی است که اهداف اصلی آنها بهبود شرایط اجتماعی است. هدف نهایی آنها، دستیابی به اهدافی است که اجتماعی و/یا محیطی و همچنین مالی هستند که اغلب به عنوان نتیجه سه گانه شناخته می شود. بسیاری از کسب‌وکارهای تجاری، خود را دارای اهداف اجتماعی نیز می‌دانند، اما شرکت‌های اجتماعی متمایز هستند، زیرا هدف اجتماعی یا زیست‌محیطی آنها در عملکردشان محور اصلی فعالیاتشان است.
کارآفرینی اجتماعی:
–در مورد به کارگیری رویکردهای عملی، نوآورانه و پایدار به نفع جامعه به طور کلی، با تاکید بر افراد به حاشیه رانده و فقیر تحقیق و عمل میکند.
–اصطلاحی است که رویکردی منحصربه‌فرد به مشکلات اقتصادی و اجتماعی دارد، رویکردی که بخش‌ها و رشته‌ها را در بر می‌گیرد.
–مبتنی بر ارزش ها و فرآیندهای خاصی است که برای هر کارآفرین اجتماعی مشترک است، فارغ از اینکه حوزه تمرکز او بر آموزش، بهداشت، اصلاحات رفاهی، حقوق بشر، حقوق کارگران، محیط زیست، توسعه اقتصادی، کشاورزی و غیره بوده است یا خیر. خواه سازمان هایی که راه اندازی می کنند، نهادهای غیردولتی باشند یا دولتی.
اما در نهایت، این رویکرد است که کارآفرین اجتماعی را از بقیه افراد و سازمان‌هایی که زندگی خود را وقف بهبود اجتماعی می‌کنند، متمایز میکند.
کارآفرینان اجتماعی معمولی را می توان به عنوان یک رویاپرداز عملگرا که از طریق یک اختراع جدید، یک رویکرد متفاوت، یک کاربرد دقیق تر از فن آوری ها یا استراتژی های شناخته شده یا ترکیبی از آنها به تغییرات اجتماعی در مقیاس بزرگ، سیستماتیک و پایدار دست می یابد.
کارآفرینان اجتماعی، ویژگی های مشترکی دارند مانند:
1-باور تزلزل ناپذیر به ظرفیت ذاتی همه مردم برای مشارکت معنادار در توسعه اقتصادی و اجتماعی
2-اشتیاق سوزان برای رفتن به سمت تحقق ایده ها و برنامه ها.
3-یک موضع عملی اما مبتکرانه در قبال یک مشکل اجتماعی، اغلب با استفاده از اصول و نیروها در بازار، همراه با عزم جدی، که به آنها اجازه می دهد از محدودیت های تحمیل شده توسط ایدئولوژی یا حوزه انضباط فاصله بگیرند و آنها را به سمت ریسک هایی سوق می دهد که دیگران جرات آن را ندارند. .
4-اشتیاق به اندازه گیری و نظارت بر تأثیر آنها. کارآفرینان استانداردهای بالایی دارند، به ویژه در رابطه با تلاش های سازمان خود و در پاسخ به جوامعی که با آن درگیر هستند. داده ها، هم کمی و هم کیفی، ابزار کلیدی آنها هستند که بازخورد و بهبود مستمر را هدایت می کنند.
5- آنها نمی توانند بنشینند و منتظر باشند تا تغییر خود به خود اتفاق بیفتد – آنها خودشان محرک تغییر هستند.
کارآفرینان اجتماعی عبارتند از:
جاه طلبانه: کارآفرینان اجتماعی، به مسائل اجتماعی عمده می پردازند، از افزایش نرخ ثبت نام در دانشگاه و دانشجویان کم درآمد گرفته تا مبارزه با فقر در کشورهای در حال توسعه. این رهبران کارآفرین در انواع سازمان‌ها فعالیت می‌کنند: سازمان‌های غیرانتفاعی نوآور، سرمایه‌گذاری‌های با هدف اجتماعی مانند بانک‌های توسعه جامعه انتفاعی، و سازمان‌های ترکیبی که عناصر سازمان‌های غیرانتفاعی و انتفاعی را ترکیب می‌کنند.
ماموریت محور: تولید ارزش اجتماعی – نه ثروت – معیار اصلی یک کارآفرین اجتماعی موفق است. اگرچه تولید ثروت ممکن است بخشی از فرآیند باشد، اما به خودی خود یک هدف نیست. ترویج تغییرات اجتماعی سیستمیک، هدف واقعی است.
استراتژیک: مانند کارآفرینان تجاری، کارآفرینان اجتماعی آنچه را که دیگران از دست می دهند را می بینند و به آن عمل می کنند: فرصت هایی برای بهبود سیستم ها، ایجاد راه حل ها و ابداع رویکردهای جدید که ارزش اجتماعی ایجاد می کند. و مانند بهترین کارآفرینان تجاری، کارآفرینان اجتماعی نیز به شدت متمرکز و سخت کوش هستند و بی امان در تعقیب و رصد یک چشم انداز اجتماعی.
مدبر: از آنجایی که کارآفرینان اجتماعی به جای دنیای تجارت در یک زمینه اجتماعی فعالیت می کنند، دسترسی محدودی به سرمایه و سیستم های سنتی حمایت از بازار دارند. در نتیجه، کارآفرینان اجتماعی باید در جمع آوری و بسیج منابع انسانی، مالی و سیاسی مهارت استثنایی داشته باشند.
نتیجه گرا: در نهایت، کارآفرینان اجتماعی به سمت تولید بازده قابل اندازه گیری سوق داده می شوند. این نتایج، واقعیت های موجود را دگرگون می کند، مسیرهای جدیدی را برای حاشیه نشینان و محرومان باز می کند و پتانسیل جامعه را برای تأثیرگذاری بر تغییرات اجتماعی باز می کند.